Nowe zasady ustalania minimalnego wynagrodzenia lekarzy i lekarzy dentystów

W dniu 19 lipca 2017r. Prezydent podpisał ustawę o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne zatrudnionych w podmiotach leczniczych, która wiąże wynagrodzenie pracowników medycznych z przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem w gospodarce.

Przedmiotowa ustawa znajdzie zastosowania zarówno do publicznych, jak i niepublicznych zakładów leczniczych. Jest to istotna zmiana w stosunku do obecnie obowiązujących przepisów, które przewidywały jedynie wysokość wynagrodzenia w podmiotach leczniczych działających w formie jednostek budżetowych. Ustawa przewiduje powiązanie minimalnego wynagrodzenia pracownika medycznego, w tym również lekarzy, ze wskaźnikiem przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w roku poprzedzającym. Wysokość wynagrodzenia poszczególnych kategorii pracowników będzie ustalana jako iloczyn współczynnika określonego w załączniku do ustawy (patrz poniżej) i przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia. Należy jednak podkreślić, że w okresie przejściowym do 31 grudnia 2019r. współczynnik ten będzie mnożony przez stałą kwotę 3.900zł brutto, a nie aktualne przeciętne miesięczne wynagrodzenie. Należy podkreślić, że przewidziane w niej wynagrodzenie nie dotyczy lekarzy wykonujących zawód na podstawie innej niż umowa o pracę (np. umów kontraktowych). W wypadku pracowników wykonujących pracę w niepełnym wymiarze czasu pracy wynagrodzenie przewidziane w ustawie oblicza się proporcjonalnie do czasu ich pracy wynikającym z umowy.

Jednocześnie ustawa przewiduje procedurę stopniowego dochodzenia do zakładanego poziomu minimalnego wynagrodzenia, który ma zostać osiągnięty dopiero z dniem 1 stycznia 2022r. W pierwszym okresie, począwszy od 1 lipca 2017r., wzrost wynagrodzenia zasadniczego pracownika powinien wynieść co najmniej 10% różnicy pomiędzy wynagrodzeniem wynikającym z ustawy, a jego obecnym wynagrodzeniem zasadniczym. W latach 2018-2021 wzrost ten będzie wynosił z kolei nie mniej niż 20%. Należy jednak podkreślić, że ustawodawca posługuje się miernikiem różnicy pomiędzy wynagrodzeniem ustawowym a obecnym, a nie procentową wartością obecnego wynagrodzenia zasadniczego. W pierwszym roku obowiązywania ustawy nie będzie to zatem oznaczało wzrostu wynagrodzenia zasadniczego pracowników o 10%, ale znacznie mniej.

Przykład:

Lekarz posiadający tytuł specjalisty jest zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy z wynagrodzeniem zasadniczym w wysokości 3.800zł brutto. Przyjęty dla niego współczynnik w ustawie wynosi 1,27. Stąd jego wynagrodzenie ustawowe kształtuje się na poziomie 4.953zł (1,27 x 3.900zł). Tym samym różnica w wynagrodzeniu wynosi obecnie 1.153zł, a zakładany wzrost wynagrodzenia począwszy od 1 lipca 2017r. nie będzie mógł być niższy niż 116zł brutto miesięcznie.

Ustawa przewiduje również szczegółową procedurę zmiany poziomu wynagradzania. Jeżeli w podmiocie leczniczym działa zakładowa organizacja związkowa, to sposób podwyższenia wynagrodzenia określa się w porozumieniu pomiędzy pracodawcą a tą organizacją. Natomiast jeżeli w podmiocie nie działa taka organizacja, porozumienie zawiera się z osobą wybraną spośród pracowników. Porozumienie takie będzie zawierane corocznie do dnia 31 maja, przy czym pierwsze porozumienie powinno zostać zawarte w terminie miesiąca od dnia wejścia w życie ustawy. Jeżeli z jakichkolwiek powodów porozumienie nie zostanie zawarte w ustawowym terminie, sposób podwyższenia wynagrodzenia określać będzie samodzielnie kierownik podmiotu albo podmiot tworzący w drodze zarządzenia.

Ustawa wejdzie w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Ustaw (ustawa nie została jeszcze ogłoszona).

Ustawa z dnia 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne zatrudnionych w podmiotach leczniczych HTM

adw. Damian Konieczny

Biuro Prawne OIL w Gdańsku