Nieczęsto zdarza się, by Naczelny Sąd Lekarski całkowicie zmienił orzeczenie Sądu I instancji w stosunku do lekarza ukaranego za popełnienie
dwóch przewinień zawodowych.

Dwa zarzuty
Pierwszy zarzut dotyczył braku należytej staranności w leczeniu protetycznym pacjenta polegającym na wy-konaniu 11-punktowego mostu okrężnego w odcinku 34–44 w ten sposób, że obwiniony nie zastosował łuku twarzowego i artykulatora, w wyniku czego nie uzyskał równoległości płaszczyzny okluzyjnej oraz wysokości zwarcia, a tym samym doprowadził do niepowodzenia leczenia, tj. popełnienie przewinienia zawodowego
określonego w art. 53 ustawy o izbach lekarskich, art. 4 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty, w zw. z art. 8 Kodeksu Etyki Lekarskiej. Za przewinienie to Okręgowy Sąd Lekarski wymierzył obwinionemu karę nagany.
Drugi zarzut dotyczył braku należytej staranności w prowadzeniu dokumentacji medycznej pacjenta, tj. popełnienia przewinienia zawodowego naruszającego art. 4 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty, w zw. z § 10 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 9 listopada 2015 r. w sprawie rodzajów, zakresu i wzorów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania.
Za to przewinienie Okręgowy Sąd Lekarski wymierzył obwinionemu karę upomnienia. Od orzeczenia Okręgowego Sądu Lekarskiego odwołanie złożył obrońca obwinionego lekarza dentysty. Zaskarżył orzeczenie Sądu I instancji w całości, zarzucając przede wszystkim przekroczenie swobodnej oceny dowodów, poczynienie dowolnych ustaleń faktycznych niemających oparcia w opinii biegłego, pominięcie faktu nieukończenia leczenia oraz dokonanie ustaleń na podstawie dokumentacji przy jednoczesnym jej zakwestionowaniu.

Opinia Naczelnego Sądu Lekarskiego
Ponownie analizując całokształt ujawnionych w sprawie okoliczności oraz przeprowadzonych w niej dowodów, Naczelny Sąd Lekarski doszedł do przekonania, że obwiniony nie popełnił zarzucanego mu w sprawie przewinienia zawodowego dotyczącego leczenia protetycznego pacjenta. Sąd I instancji oparł swoje rozstrzygnięcie przede wszystkim na dokumentacji medycznej oraz na opinii biegłego. Opinię biegłego uznał za logiczną, fachową i wyczerpującą, co pozwoliło na oparcie na niej zaskarżonego rozstrzygnięcia w istocie potwierdzającego niestaranność w postępowaniu obwinionego.
Jednak Naczelny Sąd Lekarski, ponownie analizując treść przedłożonej do akt opinii biegłego, nie zgodził się z ich interpretacją przedstawioną przez Sąd I instancji. Z opinii biegłego nie wynika bowiem, by zastosowanie łuku twarzowego i artykulatora w przypadku planowania leczenia pokrzywdzonego pacjenta, było bezwzględnie konieczne. Biegły podkreślił, że brak zastosowania tych przyrządów nie był naruszeniem wskazań aktualnej
wiedzy medycznej. Sąd Odwoławczy zwrócił uwagę, że zarzut postawiony obwinionemu dotyczył konkretnie braku zastosowania łuku twarzowego i artykulatora, w wyniku czego obwiniony nie uzyskał równoległości płaszczyzny okluzyjnej oraz właściwej wysokości zwarcia. Jak wynika z wyjaśnień obwinionego, podczas leczenia protetycznego pokrzywdzonego wykorzystał on inne metody: czynnościowe ustalenie zwarcia oraz wprowadzenie dodatkowego protokołu leczenia w postaci kompozytowego uzupełnienia tymczasowego na okres trzech miesięcy. Ponadto uzupełnienie braków
zębowych żuchwy wykonane zostało w warunkach zastanych i wymagało dostosowania do górnego łuku zębowego. Most w żuchwie został zacementowany tymczasowo. Na wyraźne sugestie pacjenta dokonywano wielokrotnych korekt. Ostatecznie lekarz poinformował pokrzywdzonego o dyskwalifikacji mostu do osadzenia na cement stały z powodu braku akceptacji warunków okluzyjnych i wysokości zwarcia. Proponowane przez
obwinionego warunki ugody nie zostały zaakceptowane przez pacjenta. Naczelny Sąd Lekarski uznał, że Sąd I instancji niewłaściwie ocenił pierwszy z postawionych obwinionemu zarzutów. Niepowodzenie leczenia mogło nastąpić z innych powodów niż brak zastosowania łuku twarzowego i artykulatora. Nie było to jednak objęte zarzutem we wniosku o ukaranie. Trudno zaś postępowaniu obwinionego zarzucić brak staranności
czy brak należytej uwagi. W związku z tym Sąd Odwoławczy uznał, że zarzucone obwinionemu przewinienie zawodowe dotyczące leczenia protetycznego nie zostało popełnione, zmienił zaskarżone orzeczenie na podstawie art. 92 ust. 1 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich i uniewinnił obwinionego od tego zarzutu.
Odnośnie do drugiego zarzutu postawionego obwinionemu polegającego na braku należytej staranności w prowadzeniu dokumentacji medycznej, która nie zawierała oznaczenia podmiotu, oznaczenia osoby udzielającej świadczeń zdrowotnych oraz informacji dotyczących stanu zdrowia pacjenta, Naczelny Sąd Lekarski rozpatrzył argumenty podniesione przez obrońcę obwinionego w odwołaniu i uznał je za zasadne. Istotnie, analizując kartę choroby pokrzywdzonego nie ulega wątpliwości jaki podmiot udzielał świadczeń oraz jaki lekarz je realizował. Również są w niej zamieszczone
istotne informacje dotyczące każdej z wizyt. Dokumentacja ta jest rzeczywiście skrótowa, niepełna i nie spełnia kryteriów wymaganych w przepisach o dokumentacji medycznej. Te uchybienia to jednak nie błędy czy poświadczenie nieprawdy, lecz brak szczegółów prowadzonego leczenia, którego przebieg można było jednak na jej podstawie prześledzić. Naczelny Sąd Lekarski podkreślił, że zarówno biegły jak i Sąd I instancji ustalił stan faktyczny m.in. właśnie na podstawie dokumentacji medycznej pokrzywdzonego, uznając ją za wiarygodną. W związku z tym, orzeczenie kary upomnienia za uchybienia w prowadzeniu dokumentacji medycznej Sąd Odwoławczy uznał za niecelowe i przychylił się do wniosku obrońcy obwinionego zawartego w odwołaniu od orzeczenia Okręgowego Sądu Lekarskiego i na podstawie art. 82 ust. 2 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich zakwalifikował ten czyn jako przewinienie mniejszej wagi.
Mariola Łyczewska

Szanowni Państwo,

W związku z sygnałami o nieprawidłowościach, które występują przy zatrudnianiu lekarzy cudzoziemców posiadających warunkowe prawo wykonywania zawodu lub prawo wykonywania zawodu na określony zakres czynności, Okręgowa Izba Lekarska w Gdańsku przypomina, iż osoby takie nie mogą być w żadnym aspekcie prawnym traktowane jako lekarze specjaliści w rozumieniu polskich przepisów.

Ewentualna uzyskana zagranicą przez takiego lekarza specjalizacja nie podlega w żadnym zakresie uznaniu na terenie Polski. Osoby takie nie mogą być zatem zatrudniane w charakterze lekarzy specjalistów, zgłaszane do Narodowego Funduszu Zdrowia w takim zakresie oraz nie mogą posługiwać się tytułami „specjalistów” - niezależnie od tego, czy upłynął już okres nadzoru lekarza specjalisty określony w decyzji Ministra Zdrowia. Również z punktu widzenia niektórych rozporządzeń nie mogą być oni traktowani jako specjaliści lub lekarze w trakcie specjalizacji, w szczególności na gruncie ustawy z dnia 27 października 2017 r. o podstawowej opiece zdrowotnej, rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie standardu organizacyjnego opieki zdrowotnej w dziedzinie anestezjologii i intensywnej terapii oraz rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 16 sierpnia 2018 r. w sprawie standardu organizacyjnego opieki okołoporodowej.

Prosimy zatem o zwracanie szczególnej uwagi, aby zakres świadczeń zdrowotnych udzielanych przez lekarzy cudzoziemców nie wykraczał poza ich uprawnienia zawodowe na gruncie obowiązujących przepisów prawa.

lek. Krzysztof Wójcikiewicz

Sekretarz Okręgowej Rady Lekarskiej w Gdańsku

Minister Rodziny i Polityki Społecznej informuje o możliwości złożenia wniosku o dofinansowanie kosztów szkolenia z języka
polskiego dla obywateli Ukrainy, o których mowa w art. 22i ustawy z dnia 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w
związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa (Dz.U. z 2022 r. poz. 583, z późn. zm.)

Na podstawie
art. 22i ust. 3 w związku z art. 22i ust. 1 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa

oraz art. 11 ustawy z dnia 8 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2022 r. poz. 1383)

SZKOLENIA wzór_wniosku

Program kursu języka polskiego dla został przygotowany jako cykl 120 godzin zajęć w wymiarze 6 godzin tygodniowo w dwóch blokach na poziomie B2/C 1 z elementami medycznego języka specjalistycznego. W założeniu ma on przygotować lekarzy specjalistów z dobrą i bardzo dobrą znajomością języka polskiego ogólnego do prowadzenie praktyki zawodowej w języku polskim. Kurs został przygotowany w ten sposób, aby umożliwić zapoznanie się ze słownictwem naukowym, ale także i potocznym, używanym w praktyce medycznej przez pacjentów. Dlatego też duży nacisk położony został na ćwiczenia konwersacyjne oraz leksykalne. Niemniej jednak kurs stanowi całość, obejmującą większość zagadnień z zakresu leksyki, gramatyki i słowotwórstwa języka polskiego, połączonych tak, aby dać uczestnikom wiedzę kompletną i kompleksową oraz swobodę w komunikacji z pacjentem, w środowisku szpitalnym, jak i poza nim.

Kurs składa się z czterech najważniejszych bloków:

I. Zagadnienia z zakresu gramatyki języka polskiego -program zostanie dostosowany i przedstawiony słuchaczom kursu po przeprowadzeniu testu diagnostycznego na poziomie B2, w celu prawidłowej oceny potrzeb grupy ( około 30h).

II. Słownictwo medyczne -materiał leksykalny z zakresu terminologii badań, profilaktyki, jednostek chorobowych, dokumentacji medycznej czy struktur organizacyjnych służby zdrowia w Polsce został wkomponowany w ćwiczenia z tekstem popularnonaukowym i naukowym, ćwiczenia leksykalne i konwersacyjne ( około 40h).

III. Komunikacja z pacjentem -cykl ćwiczeń i zajęć, poświęconych takim zagadnieniom, jak wywiad medyczny, badanie czy diagnozowanie pacjenta. Oprócz budowania bazy niezbędnych zwrotów i konstrukcji gramatycznych, zostaną wprowadzone ćwiczenia ze słuchu oraz symulacje wywiadu medycznego z osobami na co dzień posługującymi się językiem polskim ( około 30h). I I 11

IV. Dokumentacja medyczna -szereg ćwiczeń, poświęconych specyfice budowy szpitalnej dokumentacji medycznej, nauka wyszukiwania informacji o pacjencie oraz uzupełnianie dokumentów. Wprowadzenie krótkiej formy wypowiedzi pisemnej, typu epikryza (około 10 h).

V. Tworzenie tekstów ciągłych w języku polskim z elementami ortografii (około 10h).

VI. Konsultacje i problemy indywidualne, zgłaszane przez kursantów (10 h). Ilość godzin na poszczególne bloki jest podana orientacyjnie, rzeczywisty wymiar zostanie dostosowany do potrzeb i możliwości grupy. Kurs został przygotowany w oparciu o materiały własne prowadzących oraz dostępne na rynku publikacje dydaktyczne. Program kursu zakłada również pracę własną kursantów, co najmniej w wymiarze 3h tygodniowo.

Studenci SKN Przyszłe Położne oraz pracownicy Zakładu Pielęgniarstwa Położniczo - Ginekologicznego wraz Zakładem Badań nad Jakością Życia, Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, uprzejmie proszą o wypełnienia ankiety, dotyczącej wpływu wybranych zmiennych na poziom satysfakcji z życia oraz z pracy zawodowej u personelu medycznego w czasie pandemii COVID-19.

Celem badania ma być porównanie zmian, jakie zaszły u pracowników ochrony zdrowia w trakcie trwania pandemii oraz tego, jak czas wpłynął na postrzeganie badanych obszarów. Chcielibyśmy także ocenić wpływ wprowadzenia szczepień ochronnych przeciwko SARS-CoV-2 na poczucie lęku, strachu i stresu związanego z pandemią.

Wypełnienie kwestionariusza jest równoznaczne z wyrażeniem zgody na udział w badaniu i zajmuje około 10 minut.
Zależy nam na uzyskaniu jak największej liczby wypełnień oraz poznaniu opinii wszystkich pracowników zatrudnionych w sektorze ochrony zdrowia.
Kwestionariusz kierowany jest do osób aktywnych zawodowo (również w formie pracy zdalnej/teleporad): do stomatologów, lekarzy, farmaceutów, dietetyków, ratowników medycznych, analityków medycznych, elektroradiologów, pielęgniarek, położnych, psychologów. Serdecznie dziękujemy za poświęcony czas.

Link do formularza : http://www.ebadania.pl/9d16338842bb3c6a

Serdecznie dziękujemy

Studenci SKN Przyszłe Położne, pracownicy Zakładu Pielęgniarstwa Położniczo - Ginekologicznego wraz Zakładem Badań nad Jakością Życia, Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego