W okresie sprawozdawczym od 1 stycznia 2015 do 31 grudnia 2015 r. do Biura Okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej OIL w Gdańsku wpłynęło 247 informacji o możliwości popełnienia przewinienia zawodowego przez lekarzy, z poprzedniego okresu sprawozdawczego pozostało do rozpatrzenia 178  spraw, co łącznie stanowi 425 spraw.      
W w/w okresie zakończono 218  spraw, 207 pozostaje w toku.

Z liczby 218 zakończonych spraw w 72 przypadkach odmówiono wszczęcia postanowienia wyjaśniającego, a w  119   wydano postanowienie o umorzeniu.
Na 191 decyzji Rzecznika o odmowie wszczęcia lub umorzeniu postępowania wyjaśniającego złożono 52 zażalenia  do   Okręgowego Sądu Lekarskiego, który w 17 sprawach uchylił decyzję Rzecznika.
Do Okręgowego Sądu Lekarskiego Rzecznicy w roku sprawozdawczym skierowali 19 wniosków o ukaranie 21 lekarzy.   Zarzuty głównie dotyczyły naruszenia art. 8 Kodeksu Etyki Lekarskiej.

Treść zarzutów była następująca;
– lekarz mając  orzeczeniem Sądu Lekarskiego ograniczone prawo wykonywania zawodu w zakresie sprawowania profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami  i nie będąc zatrudnionym w jednostce uprawnionej do przeprowadzania badań  profilaktycznych wydawał  zaświadczenia lekarskie  o braku przeciwwskazań zdrowotnych do pracy  bez uprzedniego skierowania pracowników  na badania specjalistyczne  i wprowadzając badanych w błąd, że jest osobą upoważnioną do przeprowadzenia badań i wydania orzeczeń,
– lekarz psychiatra wydał zaświadczenie lekarskie, że zasadne jest ubezwłasnowolnienie pacjenta bez przeprowadzenia badania osobistego pacjenta  oraz nie będąc jego lekarzem leczącym,
– lekarz wykonywał zawód niezgodnie z wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej stosując  w leczeniu pacjentów wlewy dożylne z wersenianu disodowego, tj. substancją nie będącej  dopuszczoną   do obrotu na terytorium RP i  nie zweryfikowaną  naukowo  co do skuteczności i bezpieczeństwa,
– lekarz pediatra nie rozpoznała u dziecka niewydolności prawokomorowej w przebiegu częstoskurczu,  co opóźniło zastosowanie prawidłowego leczenia, dziecko  zmarło,
– dwóch lekarzy pediatrów  w kolejnych dniach wykazali brak staranności podczas diagnozowania dziecka i nie rozpoznali zagrożenie życia i zdrowia w przebiegu niewyrównanej cukrzycy czym  opóźnili właściwe rozpoznanie i natychmiastowe podjęcie leczenia , dziecko zmarło,
– lekarz ginekolog nienależycie  wykonał badanie przedmiotowego i obrazowe – USG co skutkowało opóźnieniem  rozpoznania raka jajnika,
– lekarz chirurg nie rozpoznał „marszowego” złamania kości śródstopia, co skutkowało podjęciem  niewłaściwego leczenia,
-lekarz pogotowia ratunkowego nie rozpoznała  udaru mózgu, podjęła nieprawidłową decyzję pozostawienia pacjenta w domu,  co skutkowało opóźnieniem w podjęciu właściwego leczenia ,
– lekarz SOR zaniechał wykonania badania radiologicznego nadgarstka dłoni lewej, co spowodowało opóźnienie rozpoznania złamania IV kości śródręcza lewego,
– lekarz podstawowej opieki medycznej u pacjentki z nagłym bólem kręgosłupa nie przeprowadził  badania lekarskiego, nie dokonał  obiektywnej oceny stanu klinicznego i nie sporządził  dokumentacji medycznej chorej znajdującej się w stanie potencjonalnego zagrożenia życia i zdrowia, chora  zmarła.
– lekarz pełniący dyżur z ramach nocnej i świątecznej obsługi  chorych u pacjentki  z nagłym bólem kręgosłupa  nie przeprowadził badania lekarskiego, nie dokonał obiektywnej oceny stanu klinicznego i nie sporządził dokumentacji medycznej u pacjentki będącej w stanie zagrożenia życia, chora zmarła.
– dwóch lekarzy  dentystów  niestarannie  zaplanowali i wykonali prace protetyczne, co skutkowało niewłaściwym wykonaniem protezy,
– lekarz, po udzieleniu porady, zawarł w dokumentacji pacjentki  wpis, który stanowił obraźliwy komentarz pod jej adresem, co naruszyło godność pacjenta,
– lekarz orzecznik ZUS podczas badania kierowała pod  adresem pacjentki słowa i zdania obraźliwe, wykazując brak poszanowania pacjenta oraz naruszenie jego godności,
– lekarz naruszył obowiązek zachowania w tajemnicy lekarskiej  ujawniając  w programie TVP po śmierci  pacjentki informacje uzyskane w związku z wykonywaniem zawodu lekarza,
– lekarz dentysta  niezgodnie z obowiązującymi przepisami  reklamowała świadczone usługi,
– lekarz pediatra udzielała porady pod wpływem alkoholu,
– lekarz bez obowiązujących uprawnień   wystawił zaświadczenia lekarskie bez badania pacjentów i sporządzenia odpowiedniej dokumentacji medycznej,
– lekarz uczestniczył  w obrocie substancjami psychotropowymi.

Analizując treść nadesłanych skarg można wyciągnąć następujące wnioski:
Ilość skarg pozostaje  w zbliżonej liczbie do roku 2014.
Wśród rodzajów przewinień rozpoznawanych przez  Rzeczników największą grupę stanowiły sprawy związane z specjalnościami zabiegowymi (powikłania po operacjach lub brak spodziewanego efektu leczenia). Skargi te najczęściej  dotyczyły spraw chirurgicznych i ortopedycznych. Powodem tych skarg często był brak czasu lekarza lub lekceważenie prawa pacjenta do informacji o planowanych  badaniach i leczeniu, ryzyku związanym z proponowanym leczeniem, możliwych powikłaniach. Wobec braku dostatecznej informacji wystąpienie powikłania uważane jest przez skarżących za błąd w leczeniu.
Duża grupa skarg dotyczy niezadowolenia z leczenia stomatologicznego. Wnoszący skargę domagają oceny ekspertów  lub zwrotu poniesionych kosztów leczenia.
     Nadal  wpływa duża ilość spraw  w których skarżący podnoszą  nieetyczne zachowanie lekarza. Niewłaściwe traktowanie pacjenta, nie traktowanie pacjenta jako współuczestnika leczenia, nie przestrzeganie praw pacjenta leżą u podłoża wielu nieporozumień i konfliktów.    Zdarza się, że lekarze w kontaktach z pacjentami i ich rodzinami tracą cierpliwość i nie przestrzegają zwykłych form kultury współżycia.      
       Część skarg wpływających do Biura Rzecznika dotyczy spraw, które nie leżą w jego kompetencji.
      I tak nie leży w kompetencji Rzecznika ocena pracy biegłych powołanych przez sądy powszechne, czy wydane decyzje przez orzeczników ZUS. Ocena czy biegły lub orzecznik należycie wykonał swe obowiązki  należy do instytucji która go powołała.
     Część lekarzy, szczególnie lekarzy dentystów  podaje w Internecie do wiadomości publicznej informacje o rodzaju i zakresie udzielanych świadczeń. Treść i forma tych informacji nosi cechy reklamy tych podmiotów i świadczonych przez nich usług. Dlatego wszelkie formy zachęty i próby nakłonienia do korzystania ze świadczeń zdrowotnych, informacje o metodach ich skuteczności, czasie leczenia oraz obietnicy w tym zakresie w stylu  „usługi na najwyższym poziomie, w oparciu o najnowsze technologie i metody leczenia”, „oferta limitowana” stanowią naruszenie art. 14 ustawy o działalności leczniczej a także Uchwały ORL nr 11/12/Rd z dnia 16.02.2012 r.  Lekarze powinni tworzyć  swoją opinię zawodową jedynie w oparciu o wyniki swej pracy.
     W dniu 25  września 2015 r. w Biurze Rzecznika gościliśmy Naczelnego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej dr Grzegorza Wronę, który przeprowadził wizytację z trybie nadzoru.
    Z dniem 1 lipca 2015 r. weszły w życie zmiany w Kodeksie postępowania karnego, które mają odpowiednie zastosowanie w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej lekarzy. Wymagało  to od Rzeczników   odbycia odpowiedniego szkolenia w tym zakresie.
     W bieżącym roku Rzecznicy uczestniczyli w dwóch spotkaniach szkoleniowych zorganizowanych przez Naczelnego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej, w dwóch połączonych ze szkoleniem konwentach Okręgowych Rzeczników Odpowiedzialności Zawodowej, w IV Kongresie Prawa Medycznego w Krakowie. Ponadto Rzecznik zorganizował  dwukrotnie warsztaty szkoleniowe  w siedzibie Okręgowej Izby Lekarskiej  w Gdańsku z udziałem mec. Elżbiety Czarneckiej oraz zaproszonego gościa prokuratora Andrzeja Jóźwiaka.
     W okresie sprawozdawczym Biuro Rzecznika wysłało łącznie 1788 pism.

SPRAWOZDANIE OROZ w liczbach

Okręgowy Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej
 dr n.med. Maria Adamcio-Deptulska